Uzuun zaman önce
Yakalamışım küçük bir fare
Alıştım artık, ellerim bırakamaz bir kere

Kalemim de yardım etmeseydi
Yakalayamazdım ya, hadi neyse

Amma zor anlamak dediğini
Biraz önce ne yaptı, şimdi ne diyor:
“Bırak, alıştırma elini, bu fare zehirli”

Kalemim, sadık dostum, haklısın
Ama bir o kadar da bu devirden farklısın

Ben çekiyorum elimi, o bırakmıyor
“Alamaz” diyor “seni benden kalemin”
“İsterse sonsuza kadar beklesin”

Bilirim sonsuza kadar beklersin de
Hayatım sonlu, ne olacak?
Fare benim ateşim olmuş, ben pervane
Bu hep böyle mi kalacak?